Vlasinsko jezero
Vlasinsko jezero je najveće i najviše veštačko planinsko jezero u Srbiji. Vlasinsko jezero se nalazi na jugoistoku Srbije, na nadmorskoj visini od 1213 metara. Vlasinsko jezero je smešteno na teritoriji Opština Surdulica i Crna Trava, 27 km od Vladičinog Hana i autoputa Srbija – Makedonija – Koridora 10. Predeo Vlasine je zaštićeno područje izuzetnih odlika koje se nalazi na jugoistoku Srbije, u središtu zelenih vrhova Besne Kobile, Gramade i Čemernika, među stenama čija se starost procenjuje na čak 400 miliona godina. Vlasinsko jezero se nalazi oko 300 km južno od Beograda, 5 km od jedne od brana sistema Vlasinskih hidroelektrana i oko 100 metara od puta koji spaja južni deo Srbije sa Bugarskom, preko graničnih prelaza Ribarce, 42 km i Strezimirovci, 23 km. Vlasinsko jezero zauzima površinu od oko 16 km2 i najveće je veštačko jezero u Srbiji. Vlasinsko jezero je okruženo prekrasnim planinskim vencima Čemerika, Gramade, Besne Kobile i Vardenika, ciji najvisi vrhovi dostižu visinu oko 1800 metara. Iz Vlasinskog jezera ističe reka Vlasina. Vlasinsko jezero je nastalo izgadnjom brana Vrla I i Vrla II, na mestu nekadašnjeg vlasinskog blata punog trske. Vlasina se smatra jednom od najčistijih reka Srbije. Površina Vlasinskog jezera je 15 km2, dužina oko 9,5 km a širina oko 3,5 km. Prosečna dubina Vlasinskog jezera je 10.5 metara, a najveća dubina je 35 metara, kod brane. Područje Vlasinskog jezera sa okolinom je proglašeno Predelom izuzetnih karakteristika koji obuhvata površinu od 12.740 ha. Vlasinsko Jezero bojama koje se razlivaju od sivo-plave na obodu, ka tamno modroj u sredini i zelenilom obalnog dela, daje posebnu sliku čitavom pejsažu. U okolini Vlasinskog jezera ima preko 400 planinskih izvora besprekorno čiste, ledene pitke vode. Prirodna izvorska voda Rosa potiče sa nadmorske vidine od 1550 metara, iz netaknutog, zaštićenog prirodnog područja Vlasine. Voda se puni i pakuje direktno iz izvora i zadržava sva prirodna svojstva, zahvaljujući optimalnoj i odgovarajućoj temperature kojoj je izložena. Zbog niskog sadržaja minerala, posebno sodijuma, voda Rosa je pogodna za dnevnu upotrebu. Rosa je jedinstvena prirodna voda koja potiče sa najznačajnijeg komercijalnog izvora u Srbiji u prirodnom ambijentu Vlasine.
Vlasinsko jezero je okruženo prostranom visoravni poput zelenog ćilima livada, pašnjaka i šuma breze i kleke, koje skrivaju raznovrsnost očuvanih biljnih i životinjskih vrsta, do planinskih venaca bogatih bistrim potocima, vodopadima i brzim rečicama. Okolinu Vlasinskog jezera karakteriše bogato etnografsko i kulturno nasleđe i izuzetno zanimljivi i dobro ocuvani običaji, među kojima su značajna kulturna dobra Manastir u Palji, Crkva u Božici, Etno-farma “Osni dan” Izvor, Klisura, Crna Trava. Podizanjem nivoa vode prilikom formiranja Vlasinskog jezera, sa dna se podigao treset, produkt vekovnog raspadanja mahovina tresetica i stvorio velika plivajuća ostrva od tog materijala, koja su danas zaštitni znak Vlasinskog jezera. Pri visokom vodostaju, ova ostrva se prosto podižu sa dna Vlasinskog jezera i slobodno plivaju od jedne ka drugoj obali, zavisno od intenziteta i pravca vetra. Okolni planinski vrhovi i raskošne šume breze i bukve su bogate dragocenim borovnicama, divljom jagodama, divljim sipkom, bosiljkom i drugim šumskim biljem i plodovima. Letnje temperature na Vlasinskom jezeru dostizu preko +30C, dok su zime veoma oštre, sa temperaturom i do -20C i snežnim pokrivačem debljine do 2 metra. Vlasinsko jezero je zimi zamrznuto, što omogućava klizanje ili prelazak preko njegove zaleđene površine. Vlasinsko jezero je pravi raj za ljubitelje raskošno očuvane prirode i strastvene ribolovce… Vlasinska visoravan sa Vlasinskim jezerom i okolinom su proglašeni zaštićenim prirodnim dobrom i predelom izuzetnih prirodnih odlika I kategorije.
Izvor fotografija CD “Moja Srbija” www.turistvodic.info
Najbolji graditelji narodne arhitekture Srbije – narodni graditelji su bili pečalbari, sezonski radnici i zidari iz nerazvijenih područja Srbije, sa svojim veštim preduzimačima, kao što su Crnotravci iz regiona Vlasine, po kojima su, vremenom, nazvani svi radnici iz južne i jugoistočne Srbije. Ovaj tradicionalni sistem seobe radnika tokom sezone, posebno muškaraca, poznat je kao gurbet ili pečalbarstvo i postojao je vekovima u brojnim regionima Balkana, kao i u planinskim područjima južnog Balkana – u Šopluku i Mijačiji.
Na području oko Vlasinskog jezera postoje raznovrsni smeštajni objekti – od kampova do veoma prijatnog smeštaja.
Kosovo i Metohija tura 2
