Srbija je prelepa zemlja brdovitog Zapadnog Balkana, među 10 zemalja u Evropi koje morate posetiti, jer je iznad svih očekivanja – jedinstveno autentičan deo jugoistočne Evrope. Srbija je riznica ljudi toplog srca, bogate istorije i kulturnog nasleđa iz praistorijskog, rimskog, vizantijskog, srednjovekovnog i modernog doba. Srbija je strateški i dragocen deo Balkana, jedinstveno uzbudljivih raznolikosti živopisnih sela, prijatnih iznenađenja, bogate tradicije i očuvanih prirodnih i kulturnih dobara.

Lista zaštićenih kulturnih dobara Republike Srbije obuhvata 156 nepokretnih dobara od izuzetnog značaja, među kojima je 6 na UNESCO listi svetske kulturne baštine. Lista zaštićenih prirodnih dobara Srbije uključuje 5 Nacionalnih Parkova, 14 Parkova prirode, 18 Predela izuzetnih odlika, 72 Prirodnih Rezervata i Specijalnih Rezervata Prirode, 329 Spomenika Prirode itd… Zaštićena prirodna područja Srbije doprinose zaštiti i očuvanju okruženja, biodiverzitetu, dugovečnosti i kvalitetu prirodnih vrednosti i pejsaža, geonasleđu, prostoru kao arhitektonko-urbanističkom principu… Najveća zaštićena područja Srbije su pokrivena šumskim ekosistemima i predstavljaju osnovu za zdravu prirodnu sredinu i ključni uslov za njenu zaštitu, očuvanje i povećanje.

Srbija je zemlja izuzetno srdačnih i gostoprimljivih ljudi, zavodljivih specifičnosti, nesvakidašnjih ritmova, nezaboravnih tonova, odlične zabave i čarobnih mirisa, koje prati bogatstvo “mentalnih ukusa“. Uprkos ukaljanoj slici koja prati Srbiju od ratova u Jugoslaviji i krize 90-tih godina 20. veka, ova rastuća turistička destinacija postaje vrlo privlačna  inostranim posetiocima kao jedan od regiona sa najbržim razvojem turizma. Srbija stremi institucijama i priključenju EU, jer se prepoznaju njene duge evropske odlike, karakteristike i veze, te predstavlja strateški i vredan deo Balkana, bogat u privlačnim ukusima, zavodljivim tonovima i odličnoj zabavi, jedinstvenim ritmovima i nezaboravnim zadovoljstvima koji omogućavaju mentalne kontraste i podstiču vrhunske utiske posetilaca.

Ljudi Srbije su najbolji srpski brand ! Mnogi za Srbe kažu da su vrlo srdačni, ponosni, hrabri, otvoreni, strastveni, preduzimljivi, lakoverni, velikodušni, brižni i izuzetno gostoprimljivi. Srbi su uglavnom snažne “balkanske genetike“, maštoviti i kreativni, ali i veoma porodični i patrijarhalno vaspitani. Takođe, ukoliko niste prethodno rezervisali smeštaj, toplo preporučujemo da pitate svoje domaćine za preporuku Vašeg sledećeg smeštaja.

‘Gotovo da ne postoji nacija koja je više propatila od Srba. Od vremena slave i vrhovne vlasti kada je srpskoj upravi pripadao skoro ceo severni deo Balkanskog poluostrva – Helma, kao i veliki deo koji danas čini Austriju, srpski narod je propatio u ropstvu u naletima brojnih osvajača iz Azije, posle Bitke na Kosovu Polju, 1389. godine. Evropa nikada neće moći da oduži veličanstvenu uslugu koju duguje Srbima za usporavanje varvarskih osvajanja, žrtvujući svoju slobodu.’ Nikola Tesla

Habsburgovci i Engleska su se ‘odužili’ Srbima otimanjem srpskih teritorija koje su izlazile na more, kao što je Arbanija – današnja južna Albanija, stvorivši od srpske istorije veštačku naciju Turaka – Albanaca na području srpskog starosedelačkog stanovništva. Pismo crnogorskog vladike Petra I Petrovića Njegoša britanskim diplomatama najbolje odražava Evropljane koji su dva i po veka kasnije razornim NATO napadima i kampanjama ponovili osmanski model osvajanja Balkana. Njegoš je optužio evropsku politiku neprijateljem pravoslavnog bića, svedočenjem o maču koji je ‘mrtva turska ruka koja ga drži pod našim grlom’. Nagrada je iskrivljavanje srpske istorije, istorije Poljaka i Slovena, od kojih su Nemačka i Austrija prisvojile primat u Evropi, iako njihove države nisu postojale u vreme Šarlemana.

Uzastopno stradanje pod stranim osvajačima dovelo je neustrašivosti i plemenitosti naroda i doprinelo velikoj moralnoj energiji i dragocenim intelektualnim sposobnostima Srba. Srbi su formirali svoju tradiciju u borbama za političku nezavisnost i kulturnu samosvojnost, razvivši svojevrsni epski narcizam kao vrstu iluzije da je moguće odupreti se svakoj sili, bez obzira na njenu snagu. Srbi su emotivni i često dostojanstveno govore o svojoj istoriji i očekivanjima. Najverovatnije zahvaljujući naslednoj genetici, Srbi su veoma istrajni, uporni, izdržljivi, predusretljivi, energični i pozitivni. Rade na razvoju svoje voljene Srbije i raduju se budućnosti, svesni problema sa kojima se zemlja suočava /raspad Jugoslavije, ratovi na Balkanu i mnogo godina izolacije je uništilo jaku privredu nekadašnje Jugoslavije/.

Beograd i drugi veliki gradovi Srbije su gusto naseljeni i dimanični, sa bogatim nasleđem i zajednicama uvek spremnim za akciju i uzbuđenja, što je odličan spoj za raznovrsna iskustva dinamičnih poslova i aktivnosti opuštanja i odmora. Noćni život u Srbiji i Beogradu je potpuno neverovatno iskustvo, koju mnogi ocenjuju najboljim u Evropi, zbog prijatnih mesta i ljudi, koji znaju da se opuste i druže. Beograd, glavni grad Srbije nudi povoljan život metropole na raskrsnici Centralne i Istočne Evrope, zahvaljujući mnoštvu kafića i restorana, kao i raskošnoj umetnosti i književnosti. Posetioci Beograda iz drugih delova Srbije smatraju glavni grad Srbije užurbanim, misterioznim, prihvatljivim i definitivno nezapadnim.

Van gradova Srbije je život stanovnika sela mnogo, mnogo mirniji. U selima Srbije ste opijeni mirisima prirode i čistim vazduhom, pijući ledenu vodu sa svežih planinskih izvora. Seoski domacini Srbije sa porodicama obavljaju poslove na svojim imanjima i gazdinstvima, ali nađu vremena i da se druže. Seoski poslovi se u Srbiji često obavljaju ručno, korišćenjem starog oruđa i malih traktora. Stanovnici Srbije, posebno u selima, imaju vremena da sednu i uživaju u jakoj kafi, domaćoj rakiji ili cigareti, jer je ta kofeinska kombinacija mnogima omiljeni svakodnevni ritual. U seoskim područjima Srbije su način života i odeća lokalnog stanovništva jednostavni i tradicionalni. Nedelja je dan odmora, te i oni koji nisu vernici, nastoje da ne rade nedeljom.

Ljudi u Srbiji /pogotovo mlade generacije/ znaju odlično tj. prilično dobro engleski jezik, što olakšava komunikaciju sa poseticoima-gostima iz inostranstva. Turisti, posebno Amerikanci, nisu još uvek česti gosti u Srbiji, ali je stanovništvo uvek oduševljeno interesovanjem posetilaca za srpsku kulturu i istoriju. Rukovanje sa predstavljanjem je u Srbiji uobičajeni način pozdravljanja muških i ženskih osoba. Rukovanje je oblik poštovanja i čak se smatra nepristojnim međusobno upoznavanje bez rukovanja. Kada se osobe bolje poznaju, pri susretu se tri puta poljube, što je u skladu je sa pravoslavnim običajima u Srbiji i predstavlja opšti način pozdravljanja bliskih osoba.

Srbija je pretežno planinska zemlja, sa 27% ukupne teritorije prekrivene šumama u centralnim i južnim područjima, dok je prostrana ravnica Vojvodina u severnom delu zemlje. Veliki planinski deo zapadne i južne Srbije obuhvata nekoliko najznačajnijih planinskih sistema Balkana : Dinarski planinski sistem na zapadu, severne Prokletije i Šar planina u jugozapadnom delu, dok je planina Balkan – Stara Planina smeštena u Istočnoj Srbiji. Padine planina Srbije se u severnom delu zemlje spuštaju prema rekama Dunavu i Savi, dok se njihovim rekama i pritokama napajaju reka Drina, koja čini deo zapadne granice, Kolubara, Morava i Timok. Severoistočnu Srbiju čini plodna ravnica Dunava, u koga se ulivaju reke Sava, Tisa i Morava. Brojna jezera u Srbiji su prirodna i veštačka, a odlikuje ih smaragdno-zelena voda i očuvana priroda, te su dragocena odredišta ribolovaca i lovaca, ali i mnogobrojnih posetilaca.

Srbija je podeljena na 29 okruga, od kojih se 5 nalazi na Kosovu i Metohiji, trenutno pod upravom UN-a i posebnog okruga Grada Beograda. Okruzi su podeljeni na 108 Opština.

Južni Sloveni (ili Jugosloveni) su jedna od pet glavnih etničkih grupa na Balkanskom poluostrvu, koju čine Srbi, Hrvati i Slovenci. Iako je pokret političkog ujedinjenja ovih naroda započeo početkom 19. veka, južni Sloveni su istorijski bili podeljeni i pod upravom različitih sila, kao što su Turska, Italija, Austrija, Mađarska i Bugarska.

U Srbiji, po popisu iz 2006. godine živi 9797000 stanovnika, koje čine većinski Srbi, te ostale nacionale zajednice – Albanci, Mađari, Slovaci, Rusini, Rumuni, Hrvati, Crnogorci, Bugari i Makedonci i drugi. Vojvodina je jedna od etnički najraznovrsnijih teritorija u Evropi, sa više od 25 različitih nacionalnih zajednica. Prema poslednjem popisu iz 2002. godine, pokrajina Vojvodina ima oko 2 miliona stanovnika, od kojih su 65% Srbi, 14,3% Mađari, 2,79% Slovaci, 2,78 Hrvati, neopredeljeni 2,71%, Jugosloveni 2,45%, Crnogorci 1,75%, Rumuni 1,50%, Romi 1,43%, Bunevci 0,97%, Rusini 0,77%, Makedonci 0,58%, regionalno opredeljeni 0,50%, Ukrajinci 0,23% i druge nacionalne zajednice – Albanci, Slovenci, Nemci, Poljaci, Kinezi ….

Po Ustavu Republike Srbije, zvanični jezik u Srbiji je srpski, dok su u Vojvodini sledeći jezici takođe zvanični – rumunski, rusinski, mađarski, slovački i hrvatski, a na Kosovu i Metohiji je zvanični jezik albanski.

Jezik koji Srbi govore se naučno najčešće naziva srpsko-hrvatskim jezikom. Srpskohrvatski jezik koriste Srbi i Hrvati, kao i slovenski Muslimani u Bosni i Hercegovini i području Sandžaka – regiona srednjovekovne Raške, koji danas određuje granično područje između Srbije i Crne Gore. Hrvati ovaj jezik zovu hrvatski, a Srbi srpski. Ćirilica je zvanično pismo u Srbiji, ali se uporedo koristi i latinica. Srpsko ćirilično pravilo Vuka Stefanovića Karadžića glasi : “Piši kao što govoriš, čitaj kako je napisano” Vuk Stefanović Karadžic. Zbog istorijskih razloga, srpski, koji je nekada bio deo srpsko-hrvatskog ujedinjenja je doneo upotrebu latinice. Ćirilično pismo, poznato i kao srpska azbuka, po starom nazivu slova kojima počinje je pismo koje koriste neki istočni i južnoslovenski jezici – beloruski, bugarski, makedonski, ruski, rusinski, srpski i ukrajinski, kao i mnogi drugi jezici nekadašnjeg Sovjetskog Saveza, Azije i Istočne Evrope. “Bukvar je dobio naziv po staroslovenskoj reči buki – slovo i označavao je knjigu pomoću koje su Srbi učili čitanje i pisanje slova. Našim najstarijim štampanim bukvarom se smatra Bukvar inoka Save Dečanca iz perioda upotrebe srpskoslovenskog jezika, objavljen u Mlecima u Veneciji 1597. godine. Od najstarijih bukvara domaćih autora je značajan Bukvar Gavrila Stefanovića Venclovića iz 1717. godine, kao najstariji sačuvani rukopisni primerak sa inovacijama u slovnom sastavu srpske ćirilice – grafije za ć, đ, dž. Bukvar Vuka Stefanovića Karadžića, Beč 1827. godine, je prvi štampani bukvar na narodnom jeziku i reformisanoj ćirilici”. Srpski kulturni Centar

Zastava Srbije je trobojka sa horizontalnim prugama boja raspoređen crveno, plavo, belo, koja u centru ima mali grb Srbije, pomeren ka jarbolu za jednu sedminu ukupne dužine zastave. Himna Republike Srbije je “Bože pravde”, svečana pesma iz 19. veka za koju je, na muziku Davorina Jenka, tekst napisao Jovan Đorđević. Grb Srbije obuhvata dvoglavog belog orla sa štitom, krstom, četiri ocila i krunom Nemanjića.

Srbija kojom teče reka Dunav, prošarana šljivicima i podeljena planinama prekrivenim lekovitim biljem i divljim cvećem je jedna od davno zaboravljenih lepotica Evrope. Srpski botanicar Josif Pančić piše:… “Bosiljak prati Srbina kroz sve ozbiljnije prilike u životu, od rođenja, kada se mladencu kita bosiljka u osvećenoj vodi do uzglavlja meće, do smrti, gde mu sestrina ili boleće srodnice ruka bosiljak na grob posadi”. Srbija je zemlja bogate kulture, duboke religije, divlje prirode i jedinstvenih ljudi. Posetioci Srbije mogu uživati u srednjovekovnim manastirima, smeštenim vekovima u podnožjima vrletnih planina, prekrasnim rekama, jezerima i vodopadima, toplim lekovitim izvorima, izvanredno ukusnoj hrani i domaćem vinu i njenim prijatnim stanovnicima.

Srbija ima relativno mali broj stanovnika /7,3 miliona, bez podataka o teritoriji Kosova i Metohije, koja je pod upravo UN-a/ na relativno velikoj teritoriji od 88.407 km2. Veći deo nenastanjene teritorije Srbije obuhvataju zaštićeni nacionalni parkovi. Srbija ima pet veličanstvenih nacionalnih Parkova, koji su staništa praistorijske flore, sa vodopadima, uzbudljivim pećine i divljom lepotom, koji odlikuju ovu neotrkivenu turističku zemlju. Oni koji posete divlje predele Srbije su oduševljeni nedovoljno poznatim i potpuno očuvanim lepotama seoskog ambijenta Srbije.
Planine Srbije su lako dostupne i predstavljaju izvanrednu destinaciju za odmor tokom čitave godine. Skijaška sezona u Srbiji je duga, zahvaljujući svežem snegu. Planine Tara, Kopaonik i Golija su vrhunski zimski i letnji centri, sa obiljem zelenila tokom čitave godine. Ski centar Brezovica na planini Šari, na nadmorskoj visini od preko 2200 metara je najbolji ski centar Srbije, kao i mesto bogatog lova u vansezoni.
Srbija je oduvek bila zanimljiva turistička destinacija onima koji žele da poboljšaju svoje zdravlje u nekoj od brojnih lekovitih banja. Lekoviti mineralni izvori, čist planinski vazduh i blaga klima su izvanredne odlike lekovitih i zdravstvenih banja Srbije. Najpoznatija banja u Srbiji je Vrnjačka Banja, koja postoji više od 120 godina. U Vrnjačkoj Banji postoji nekoliko prirodnih izvora, čija je voda lekovita. Vrnjačka Banja se nalazi na području, koje je od 12. veka dragoceno za kulturu, arheologiju i istoriju Srbije.

Sela Srbije su prava riznica narodnih običaja i jedinstvenog gostoprimstva lokalnog stanovništva. Jedna stvar koju ne možete poreći o svadbama u Srbiji je da su svadbarska veselja nezaboravna. Zavetovanje dvoje ljudi jedno drugome pred drugima je uobičajeni ritual svadbe u Srbiji. Da bi svadba ostala u sećanju, mnogi se odlučuju za venčanje na neobičnim mestima u Srbiji – neobična i nezaboravna svadba znači dobar početak zajedničkog života.

Raskošna priroda, drevna istorija i izvanredno očuvana kultura i običaji Srbije su vrednosti koje treba upoznati. Srbija je zemlja bogate istorije i brojnih kulturnih spomenika i veličanstvenih arheoloških lokaliteta i znamenitosti. Skrivena od sveta vlašću vladara i decenijskim ratom Srbija je dočekala da se pokaže i predstavi svetu svojom suštinom – kao riznica moderne Evrope.

Slava – mitski svetitelj zaštitnik – krsno ime – je božanski oblik pravoslavlja kod Srba koji potiče iz preistorije Vinče na našim prostorima i prvi put se pominje 1018. godine. Srpska slava se, uz kosovski mit, smatra za bitan deo i odliku srpskog nacionalnog identiteta i potiče iz kulta predaka, jednog od najvažnijih praslovenskih kultova – pre hristijanizacije Srba. Srpska slava je hristijanizovani oblik starog slovenskog praznika posvećenog mitskom pretku zaštitniku porodice, odnosno porodičnim precima uopšte. Srpska slava je duboko ukorenjen običaj u srpskom tradicionalnom biću kroz molitve svetiteljima i mučenicima prenetim iz predhrišćankog doba u osvećeni verski život. Smatra se da je Sava Nemanjić iskoristio običaj koji su Srbi poštovali pre hrišćanstva – svaka porodica je slavila nekog od bogova i pretvorio ga u porodičnu krsnu slavu. Danas se u Srba slave 64 hrišćanska svetitelja koji se obeležavaju u nepokretne datume. Slava Srbima predstavlja jednu od osnovnih karakteristika pravoslavne vere, jer slavljenjem slave porodice prenose kulturno nasleđe sa pokoljenja na pokoljenje i čuvaju svest o svom poreklu, tako da se i danas po krsnom imenu prepoznaje ko pripada kojoj familiji i odakle je rodom. Od ranog srednjeg veka do 19. veka je slave bilo i kod katolika u nekim delovima Bosne, srednje Dalmacije i Slavonije. Slava se u prošlosti slavila i kod današnjih Makedonaca, a postoji i danas.

Slava je posebna odlika srpskog naroda čiji su preci proslavljali uspomenu na onog hrišćanskog svetitelja koga su naročito poštovali kao svoga zaštitnika, čiji im je hrišćanski život bio primer koji su nastojali da slede. Krsnu slavu proslavljaju jedino Srbi. Duboki smisao slavljenja slave leži u najprosvetljenijem savršenstvu srpskog naroda – savršenstvu svetog čoveka, koji je čovek oslobođen od zemaljskog života, čist od nepravde i taštine, čovek ispunjen ljubavlju prema Bogu i ljudima, neustrašiv prema smrti, jednom rečju – čovek duševan !
Jedinstven duhovni značaj srpske slave se može razumeti samo kada se shvati da porodica proslavlja praznik svoga svetitelja koji je poseban zaštitnik porodice tokom više vekova – od kada je ona primila hrišćanstvo. Generacije slave dan zaštitnika porodice jer im on daje snagu zajedništva porodice, okuplja ih da bi veličali i zahvalili se Bogu – tvorcu i spasiocu. Za slavu se okupi čitava porodica, kada je sve pripremljeno, uključujući tradicionalnu hranu – “slavski kolač” i “koljivo”. “Slavski kolač“ bukvalno znači slavska torta, mada je zapravo više slična hlebu. U zavisnosti od perioda kada se slavi slava, posni ili mrsni period u godini, slavski kolač se priprema sa jajima, maslacom i mlekom ili bez ovih namirnica. Slavski kolač predstavlja Hrista, koji je hleb života. Vrh slavskog kolača se ukrašava znakom krsta goluba mira i drugim simbolima, vezanim za porodicu. “Koljivo” (takođe “žito”) se priprema od kuvane pšenice. Koljivo može biti pripremljeno na razne načine, ali se najčešće koriste orasi, oraščić i ili karanfilić i med. Pšenica je simbol Hristovog Vaskrsnuća i uskrsnuća pokojnika članova porodice. Crveno vino, koje predstavlja krv koja je potekla iz Hristovih rana se prelije preko slavskog kolača i žita. Ukoliko slava pada u periodu posta, pripremaju se posna jela – od namirnica koje nisu životinjskog porekla, odnosno kada nije post – za slavu se služe se mrsna jela, pripremljena od sadržaja životinjskog porekla, te se za slave u Srbiji kaže da su posne ili mrsne. Na dan slave porodica ide u crkvu i prisustvuje liturgiji i učestvuje u Svetom Pričešću. Posle liturgije, sveštenik je pozvan u kuću domaćina slave, gde služi kratku službu u kojoj priziva poštovanje sveca, blagosilja slavski kolač i koljivo, kao i slavsku sveću. Iako nije neophodno, sveštenik takođe blagosilja kuću i služi kratku liturgiju za upokojene pretke i rođake.

Ruski diplomata i naučnik Ivan Stepanovič Jastrebov 1886. godine piše o važnom srpskom običaju slavi – “Slava se slavi kod Srba ne samo u Srbiji, već i u Austriji, Mađarskoj, Bosni, Crnoj Gori, Kosovu, Moravi i području Prizrena, kao i u područjima oko Skopja, Velesa, Prilepa, Bitole i Ohrida, uključujući takođe i Debar i okolinu Tetova. Svi stanovnici u pomenutim krajevima takođe govore slovensko-srpskim dijalektom i smatraju ovaj običaj slave svetinjom.”

Najčešće slave u Srbiji su Sveti Nikola – 19. decembar, Sveti Đorđe – 6. maj, Sveti Jovan Krstitelj – 20. januar, Sveti Dimitrije – 8. novembar i Sveti Arhanđel Mihajlo – 21. novembar. U mnogim delovima Balkana su pastiri brali cveće i bilje na Đurđevdan i njime hranili svoja stada, okićena lišćem bršljena i osveštana mirisom tamjama. U planinskim područjima Balkana postoji verovanje da biljke nabrane na Đurđevdan imaju izuzetno jaku lekovitu i isceliteljsku moć. Srpska Pravoslavna Crkva koristi Julijanski kalendar koji je bio u upotrebi do 20. veka kao narodni kalendar, posebno u pravoslavnim zemljama, ali je zamenjen novom verzijom Gregorijanskog kalendara. Još uvek se ovaj kalendar koristi u nekim pravoslavnim crkvama, među kojima su Srpska Pravoslavna Crkva, Sveta Gora u Grčkoj i Berberi u Južnoj Africi. U Srbiji, u kojoj je Julijanski kalendar poštovan kao zvanični kalendar po tradiciji Srpske Pravoslavne Crkve je Nova godina prvi put proslavljena 31. decembra 1919. godine, kada je Kralj Aleksandar Karađorđević prihvatio Gregorijanski kalendar za nacionalni kalendar.

Nikola Tesla je bio jedan od najsjajnijih pronalazača u istoriji, nesvakidašnje intelektualne vizije koji je izumeo naizmeničnu struju, Tesla ugalj, Tesla turbine, Rentgen zrake, bežični sistem telegrafije, daljinsko upravljanje, Teleforce, bežični sistem osvetljenja, ljubičaste zrake, indukcioni motor, svetski bežični sistem.. Teslu smatraju “ocem slobodne energije”. Tesla je bio svetski čuven srpsko-američki pronalazač, fizičar, mašinski i elektro inženjer. Nikola Tesla je poznat kao jedan od najznačajnijih pronalača u istoriji. On je takođe poznat po svom doprinosu upravljanju elektricitetom i magnetizmom krajem 19. i početkom 20. veka. Teslini izumi i teorijski rad čine osnovu sistema savremene naizmenične struje, uključujući elektromotor trofazne naizmenične struje i sisteme za prenos električne energije na daljinu bežičnim putem, koji su pomogli nastanak Druge industrijske revolucije. Nikola Tesla je predvideo internet. 1900. godine je napisao članak u Magazinu Century opisujući ‘svetski sistem’ bežičnih komunikacija koji bi mogao slati telefonske poruke, vesti, muziku i slike u bilo koji deo sveta. Nikola Tesla je svoj čitav život posvetio predanom radu kojim bi pronašao “lek za ozdravljenje čovečanstva“. Evo kako je govorio i mislio naš Nikola Tesla – Biće moguće razgovarati sa dušama umrlih odvojenih od tela – preuzeto sa www.poreklo.rs

“Radim za budućnost i savremenici me neće razumeti, ali jednog dana prevladaće naučni zakon prirode čije sam tajne otkrio i kao dlanom o dlan sve će se promeniti. Nastupiće nova era čovečanske mudrosti, čije će glavne odlike biti razumevanje vremena, otkriće izvora beskrajne energije i oblikovanje materije po volji naučnika. Ljudska svest pomeriće granice života i biće moguće razgovarati sa dušama umrlih odvojenim od tela. Ova saznanja dodatno će pomeriti naše shvatanje o razlici života i smrti”.

“Dar mentalne energije dolazi od Boga, vrhunskog bića, i ako koncentrišemo naše misli o toj istini, postajemo skladni sa ovom velikom moći.”

https://www.facebook.com/Zanimljive.informacije/videos/10200230104528366/

Preuzeto sa facebook stranice Zanimljive informacije

Jim Jarmusch govori o Tesli

“Uveren sam da je ceo kosmos objedinjen, kako u materijalnom, tako i u duhovnom pogledu. Postoji u vasioni neko jezgro otkuda mi dobijamo svu snagu, sva nadahnuća. Ono nas večno privlači, ja osećam njegovu moć i vrednosti koje ono emituje celoj vasioni i time je održava u skladu. Ja nisam prodro u tajnu tog jezgra, ali znam da postoji i kad hoću da mu pridam kakav materijalni atribut, onda mislim da je to SVETLOST, a kad pokušam da ga shvatim duhovno, onda je LEPOTA i SAMILOST. Onaj koji nosi u sebi tu veru oseća se snažan, rad mu čini radost, jer se i sam oseća jednim tonom u sveopštoj harmoniji.” Tajna Nikole Tesle