Manastir Mesić
Mesić je ženski manastir Srpske pravoslavne crkve u banatskoj eparhiji, u blizini Vršca, posvećen rođenju Svetog Jovana Krstitelja. Naziv manastira Mesić potiče od istoimenog potoka koji izvire ispod Crnog vrha i protiče pored manastira.
Mesić je jedan od najstarijih manastira u Banatu, o čijem nastanku postoji više verzija. Najstarije predanje kaže da su ga, u prvoj polovini 11. veka, sagradili učenici svetih Ćirila i Metodija, koji su 1030. godine, naredbom ugarskog kralja Stefana Prvog, bili proterani iz severozapadnih delova Rumunije. Oni su po pomenutim delovima Ugarske širili Jevanđelje i došavši do obronaka Karpata – tu sagradili novi manastir posvećen rođenju svetog Jovana Krstitelja. Drugo predanje kaže da je manastir Mesić 1225. godine osnovao hilendarski monah Arsenije Bogdanović – Sremac, kada ga je sveti Sava i postavio za igumana ove svetinje. Posle smrti svetog Save, sveti Arsenije je postao drugi srpski arhiepiskop. Poznate činjenice govore da je manastir Mesić u doba Turaka bio mnogo puta paljen i rušen i da su ga krajem 15. i početkom 16. veka obnovili despot Jovan Branković i njegova majka Angelina, koji su u to vreme na ovim prostorima imali posede. Zahvaljujući tome Brankoviće smatraju ktitorima manastira Mesića.
Prvi pisani dokumenat u kome se pominje manastir Mesić potiče iz Pećke patrijaršije iz 1660. i 1666. godine. Iz ovog dokumenta saznajemo da je Mesić bio rezidencija vršačkih episkopa u vreme neposredno posle Velike seobe Srba.
Crkva manastira Mesića je originalno građena u raškom graditeljskom stilu, ali je tokom brojnih stradanja i obnova dobila barokne odlike, posebno dograđivanjem baroknog zvonika sa pripratom i postavljanjem baroknog ikonostasa u 18. veku. Poput većine pravoslavnih svetinja u Vojvodini, građenih tokom austrijske vlasti i manastir Mesić ima baroknih elemenata, koji su posebno uočljivi na zvoniku. Tek posle Drugog svetskog rata izvršene su dve rekonstrukcije, kojima je manastiru Mesić donekle vraćen originalni vizantijski izgled. Spoljna polukružna i unutrašnja oltarska apsida su ukrašene slepim nišama.
U naosu mesićke crkve posvećenoj Svetom Jovanu Krstitelju nalaze se ostaci ranijih fresaka iz 17. veka. Freske naslikane u 18. veku odlikuje određen konzervativni stil koji prati ranije srednjovekovno oslikavanje i otpor ka nastupajućem baroknom stilu freskopisanja. U crkvi manastira Mesića je čudotvorna ikona Majke Božije, naslikana 1803. godine, po uzoru na čuvenu svetogorsku ikonu “Dostojno Jest”, koja se čuva u Kareji. Legenda i predanje kažu da je pred ovom moćnom ikonom arhanđel Gavrilo otpevao pesmu Bogorodici “Dostojno jest”, koja se peva u svim pravoslavnim hramovima.