Manastir Beočin
Manastir Beočin se nalazi na severnoj padini Fruške Gore. Nema pouzdanih podataka o vremenu osnivanja i zadužbinaru manastira Beočina, osim što narodno predanje pominje njegovo osnivanje za vreme vladavine kralja Dragutina. Narodno predanje kaše da su monasi manastira Rače uspešno obnovili svetinju, što je bio dobro delo, a manastir lep i beo /odakle potiče ime svetinje/. Manastir Beočin se pominje u turskim popisima – defterima 1566. godine kao manastir Novoselo kod Beočina. Manastir Beočin je verovatno porušen i napušten tokom austrijsko-turskih ratova u 17. veku, te je patrijarh Arsenije Čarnojević III dozvolio njegovu obnovu, koju su sproveli monasi manastira Rače na Drini. Najpre je izgrađena mala, drvena crkva, te naknadno nova velika, jednobrodna izdužena crkva, sa osmostranom kupolom i trospratni zvonik, koji traju do danas. Crkva manastira Beočin ima osmostrano kube, pevnicu pravugaonog oblika i pripratu, naos i oltarsku apsidu. Stariji deo crkve je građen u tradicionalnom vizantijskom stilu, sa određenim gotskim elementima i odlikama. Tokom 18. veka su sazidani manastirski konaci, koji okružuju crkvu sa zapadne i južne strane. Barokni trem sa arkadama manastira Beočin dograđen je 1762. godine, visoki trostrani zvonik uz zapadni deo fasade, dok portal ulaza u crkvu potiče iz 1787. godine. U crkvi manastira Beočin je sahranjen Sveti vladika Varnava, episkom Hvostanski, veliki branitelj pravosljavlja.
Oko manastira Beočin se nalazi lep park, koji su podigli baštovani iz Francuske, po ugledu na Versajski park, te se ovde nalaze jedinstveni primerci vegetacije, kao i lepi bazen sa fontanom. Iznad parka je mala kapela iz 1905. godine, izgrađena po projektu Vladimira Nikolića, sa ikonostasom koga krasi sedam ikona. U manastiru Beočinu je 1875. godine umro poznati pesnik Jovan Grčić Milenko i sahranjen je u neposrednoj blizini crkve. Manastir Beočin je posvećen Vaznesenju Hristovom. Bogata riznica manastira Beocin je pljackana i teško stradala tokom Drugog svetskog rata, ali još čuva čudotvornu Ikonu Bogorodice Beočinske, koju duboko poštuju brojni poklonici. O manastiru brinu monahinje, nastojeći da svoj monaški život uvek pretvaraju u pobedu, lepotu manastirskog zajedništva, bez obzira na odgovornosti i brojna iskušenja, što ne smatraju svojom, već pobedom monaštva.
