Arheološko nalazište Bargala
Bargala je bio kasnoantički grad na površini od 5 hektara, u blizini današnjeg grada Štipa, koji se prvi put pominje 451. godine nove ere. Ime grada Bargala je tračkog porekla i pronađeno je na komemorativnoj ploči iz 371. godine na ulazu u grad, koji je bio odlično utvđen okolnim zidinama i odbrambenim kulama. Krajem 4. veka je drevno naselje Bargala služilo kao vojni logor rimskih legija u osvajanjima ka istoku. Posle razaranja su stanovnici Bargale sagradili novi grad koji je prerastao u značajan transportni i trgovački centar. Grad Bargala je postao episkopsko – vladičansko sedište u 5. i 6. veku, koje je zadržalo svoj značaj tokom slovenskog perioda uprave. Ovde su sagrađene tri bazilike krajem 4. veka, koje su obnovljene i proširene u 5. i 6. veku.
Vladičanska bazilika u Bargali, koja je sagrađena u uobičajenom stilu starih hrišćanskih građevina na Balkanskom poluostrvu i Mediteranu je otkrivena u severozapadnom delu grada. To je trobrodna bazilika sa polukružnim unutrašnjim i spoljašnjim apsidama i unutrašnjom i spoljašnjom pripratom. Kameni podovi bazilike na Bargali su posebno zanimljivi i obuhvataju drevni simbol svastike, dok je severni pod pokriven višebojnim mozaikom. Građevina bazilike u Bargali je bogato arhitektonski ukrašena, sa posebno zanimljivim mermernim stubovima sa glavama lava i vinskog lišća, kao i natpisom otkrivenim na kapitelu spoljašnje priprate koji glasi : “Hriste pomozi svom slugi, vladika Hermije”. Grad Bargala je dostigao svoj vrhunac tokom vladavine cara Justinijana I /527-565/. Humka sa zlatnim i bronzanim novcem, od kojih najmlađi datira iz 584-585. godine je pronađen na arheološkom nalazištu Bargali na reci Bregalnici. Među najzanimljivijim nalazima na arheološkom nalazištu Bargala je drvorezbarena posuda sa kraja 4. veka, koja je jedinstvena na Balkanu i predstavlja ljude, lavove i geometrijske ukrase.
U neposrednoj blizini nalazišta Bargale, ali van zidina ranohrišćanskog grada, na obali Kozjačke reke, nalazi se pravoslavna crkva posvećena Svetom Đorđu, iz 9-10. veka, jedna od najstarijih crkava Makedonije, sa ostacima fresaka i zanimljivim nekropolama, koje svedoče o bogatom kulturnom i duhovnom životu slovenskog stanovništva Stare Srbije.
