Apartmani i Vila Dan Dar Dojransko jezero
Dojransko jezero je najmanje tektonsko jezero Makedonije, na krajnjem jugoistoku Makedonije, koje obuhvata površinu od 43,1 km². Arheološka istraživanja Dojrana i brojni nalazi potvrđuju da je područje oko Dojranskog jezera bilo naseljeno u praistoriji. Postoje natpisi i nalazi iz 5. veka pre nove ere koji opisuju način života na području današnjeg Dojrana. Grčki istoričar Herodot svedoči da Peonci žive u blizini jezera Prazja – Dojranskog jezera, a da je njihovo glavno zanimanje ribolov. On piše da je jezero toliko bogato ribom da je dovoljno tokom noći postaviti prazne korpe u vodu i izvući ih jednostavno ujutro – pune ribom. On takođe opisuje neka obližnja naseljena mesta do kojih se moži stići samo čamcima, kao i o posebnom načinu lovljena ribe uz pomoć ptica kormorana i drugih gnjuraca koji lete nisko iznad površine jezera i nateruju ribu u ribnjake, takozvane mandrase dojranskih ribara. Opis ovog istoričara se ne razlikuje mnogo od načina izlovljavanja ribe na Dojranskom jezeru koju i danas vidimo ovde…. U 19. veku je Dojran bio lepo naselje na brdu, sa pogledom na prekrasno Dojransko jezero, sa oko 2000 kuća i oko 8000 stanovnika, sa različitim trgovinama i radnjama, kafama, radionicama starih zanata… što je sve podsećalo na Solun, pa je često nazivano i “Mali Solun”. Tokom Prvog svetskog rata su avioni i topovi sila Antante teškim bombardovanjem potpuno uništili ovo lepo naselje, a stanovnistvo je iseljeno, pod pretnjom stradanja od bombardovanja. Posle rata su se stanovnici vratili na ovo područje i osnovali novo ribarsko naselje – Novi Dojran.
Zapadni deo Dojranskog jezera danas pripada Makedoniji, a istočni deo Grčkoj. Opština Dojran danas obuhvata nekoliko naselja : Stari Dojran /administrativni centar/, Durutli, Gjopčeli, Kurtamžali, Nikolikje, Nov Dojran, Organdžali, Sevendekli, Sretenovo, Furka, Crničani, Čaušli i Šumabos. Nivo Dojranskog jezera nalazi se na nadmorskoj visini od 148 metara. To je prilično plitko jezero, mirne i mlake vode, sa najvećom dubinom oko 10 metara. Dojransko jezero je poznato kao raj za zaljubljenike u ribolov – ljubitelje ribolova (one sa dozvolom, naravno), tako da se ovde često održavaju državna i međunarodna takmičenja sportskih ribolovaca. Oko Dojranskog jezera je planina Belasica sa makedonske strane i planina Krusa, sa grčke. Jedna trećina Dojranskog jezera je tektonskog porekla i ostatak je nekadašnjeg-drevnog, tri puta većeg i dubljeg, Peonskog Jezera. Voda Dojranskog jezera je veoma topla, a smatra se i da je lekovita zbog algi i blata, pa se preporučuje svima koji imaju zdravstvene probleme sa sinusima i reumom kostiju.
Kompleks apartmana i Vila Dan Dar u Novom Dojranu ima 33 apartmana u četiri međusobno baštom i bazenom povezane vile, koje dočekuju goste 365 dana u godini. Apartmani i Vila Dan Dar u Dojranu su udaljeni manje od 100 metara od privatne peščano-šljunkovite plaže Dojranskog jezera, opremljene suncobranima i ležaljkama. Svi apartmani Dan Dar na Dojranskom jezeru su nepušački, opremljeni klima uređajima, podnim pločicama, LCD TV-om sa kablovskim programima, besplatnim bezičnim internetom, frižiderom i kupatilima sa tušem. Studio apartmani turističkog kompleksa Dan Dar u Dojranu imaju čajnu kuhinju sa trpezarijom. Vila Dan Dar Dojran ima otvoreni bazen, bar i parking koji su na raspolaganju gostima. U sklopu Vile Dan Dar u Dojranu je i novootvoreni, tradicionalno opremljeni restoran makedonske kuhinje, koji gostima po veoma povoljnim cenama poslužuje ukusna tradicionalna jela – tavče na gravče, kajmak, sir, selsko meso…. .
O nastanku Dojranskog jezera postoji mnogo legendi, od kojih svaka obuhvata priču o lepoj devojci Dojrani…. Legende se prenose generacijama i svedoče o očuvanom nasleđu starosedelaca Dojranskog jezera i prekrasne okoline. Zbog neposredne blizini graničnog prelaza sa Grčkom /8 km, radi 24 sata/, turistički kompleks Vile i apartmana Dan Dar u Dojranu predstavlja omiljeno mesto opuštenog odmora, dobrodošlice i osveženja mnogobrojnih turista iz Srbije na njihovim proputovanjima ka letovalištima u Grčkoj.
